Mszyca grochowa

Mszyca trzmielinowo-burakowa, nazywana również bobową (Apis fabae Scop.) w zależności od pokolenia (może być ich nawet 10) są to owady nieuskrzydlone lub uskrzydlone. Mają beczułkowaty kształt ciała, około 2,2 mm długości i są najczęściej w kolorze ciemnozielonym. Jaja składane przez samice na kalinie, jaśminowcu i trzmielinie mają kolor czarny i są błyszczące. Z nich wylęga się pokolenie, które ma skrzydła, opuszcza krzewy i zasiedla m.in. groch. Mszyca grochowa jest uważana za jedną z największych mszyc żerujących na warzywach. Najbardziej dotkliwe szkody mszyca grochowa wyrządza, gdy lato jest umiarkowanie wilgotne i ciepłe. Swoje kolonie zakłada na kwiatach, pędach, młodych strąkach i liściach. Przy dużej liczebności powoduje ogromne straty. Rośliny, które zasiedlą mszyce mają zahamowany wzrost, nie zawiązują się im strąki, dochodzi do deformacji tych części grochu na której żerują szkodniki. Czasem dochodzi nawet do ich zamierania całych roślin. Osłabiony przez owady groch narażony jest na ataki patogenów chorobotwórczych. Szczególnie groźny jest przenoszony przez mszyce wirus żółtej mozaiki fasoli. Dodatkowo owady wydzielają miodną rosę (spadź), która staje się często siedliskiem grzybów sadzakowych. Gdy mszyc na grochu nie jest dużo a sama uprawa niewielka, najlepiej jej ze szkodnikiem walczyć sposobami naturalnymi. Sprawdzi się gnojówka z pokrzywy czy Emulpar. Gdy atak jest zmasowany a uprawa duża, można skorzystać ze środków ochrony roślin, np. Karate Zeon.