Szeflera drzewkowata (Schefflera arboricola) – gatunek ten zaliczany jest do rodziny araliowatych. Jak wiele innych popularnych u nas niewielkich roślin (w doniczce dorasta do 150 cm), w swojej ojczyście jest często dużym drzewem. Oprócz szeflery drzewkowatej, do tej rodziny należy jeszcze około 700 gatunków, które rosną na obszarach subtropikalnych i tropikalnych. Wśród nich są zarówno drzewa jak i krzewy, pnącza oraz epifity.
Roślina ta pochodzi z chińskiej wyspy Hainan oraz z Tajwanu. W naturze dorasta do nawet 4 metrów wysokości i może przybierać formę wiecznie zielonego krzewu a czasami kłącza czy epifitu. Te dostępne u nas są młodymi roślinami, które mają wygląd krzewów, które czasami, ale niezwykle rzadko, zakwitają. Kwiaty mają do 20 cm długości, mają budowę groniastą, są zielonkawe i niepozorne. Szeflera ma za to bardzo dekoracyjne, dłoniaste liście, które wyrastają po 7-9 na długich liściowych ogonkach. Listki są odwrotnie jajowate, eliptyczne lub podłużne.
fot. David J. Stang / wikimedia.org
Roślina swą popularność zawdzięcza nie tylko atrakcyjnemu wyglądowi, ale również łatwości z jaką się ją uprawia. Ma niewielkie wymagania, dobrze znosi suche powietrze, słabe światło i przeciągi. Jedyne co jej szkodzi to stojąca w doniczce woda. Te niewielkie wymagania sprawiają, że chętnie uprawiana jest w biurach i urzędach a ze względu na zdolność do oczyszczania powietrza z zanieczyszczeń chemicznych, często jest ozdobą sypialni.
Uprawa szeflery drzewkowatej
Najlepszym podłożem dla szeflery jest substrat torfowy lub uniwersalna ziemia ogrodnicza o odczynie (pH) neutralnym. Ze względu na wyjątkową awersję rośliny do nadmiaru wody w doniczce, zadbać należy by w dnie był otwór a na spodzie usypana kilkucentymetrowa warstwa drenażowa z kamyczków, żwiru lub keramzytu.
Roślina najlepiej czuje się rosnąc w temperaturze 18-25oC. Jeśli będzie zbyt wysoka, nadmiernie wydłużą się liście i szeflera straci ładny, zwarty pokrój. Zimą potrzebuje okresu spoczynku, dlatego należy zapewnić jej temperaturę nie wyższą niż 18oC, jeśli natomiast spadnie poniżej 10oC roślina momentalnie zgubi liście.
Czytaj także... Palma areka - uprawa, pielęgnacja, nawożenie
Szeflera drzewiasta rośnie dobrze zarówno postawiona w miejscu jasnym jak i w półcienistym. Nie może stać narażona na operowanie promieni słonecznych, szybko zżółkną jej liście. Im więcej światła, tym jej liście są drobniejsze a ogonki krótsze. Zbyt mała ilość światłą powoduje natomiast opadanie liści. Tylko odmiany o pstrych liściach dobrze czują się wystawione na działanie promieni słonecznych (najlepiej w południe lekko rozproszonych) i takie stanowisko powinno się im wybrać, gdyż te odmiany źle znoszą niedobór światła.
Pień rośliny jest dość cienki, dlatego wyższe okazy potrzebują podpory. Najlepiej od razu zapewnić roślinie wiązanie do palików, gdyż potrafi przyrosnąć nawet 30 cm w trakcie sezonu. Dobrze sprawdzają się bambusowe tyczki, wystarczy jedna czy dwie długości około 150 cm.
Szeflera drzewkowata, dopóki nie osiągnie 60 cm wysokości powinna być przesadzana co 2 lata wiosną. Jeśli wcześniej zauważymy, że liście są blade mimo zasilania nawozami a korzenie zaczynają przerastać dołem, to już nie ma na co czekać. Gdy jest już wystarczająco wysoka i ma odpowiednio dużą doniczkę, wówczas już jej nie przesadzamy, tylko co roku wiosną wymieniamy wierzchnią warstwę ziemi w doniczce. Może to być odkwaszony torf lub przesiany kompost.
Pielęgnacja szeflery drzewkowatej
Szeflera drzewkowata preferuje stale lekko wilgotne podłoże, dlatego podlewać należy ją co kilka dni, ale niewielką ilością wody. Zimą ograniczamy podlewanie do jednego w tygodniu. Szeflera źle znosi zarówno zbyt częste podlewanie jak i niedostatki wody. Objawem niedoborów wilgoci są tworzące się na spodzie liści lekko nabrzmiałe plamki, są to objawy pęcherzykowatości liści. Liście zaczynają żółknąć i opadają. Gdy w doniczce jest zbyt dużo wody bardzo szybko zaczynają gnić korzenie i podstawa łodygi, liście szybko matowieją a roślina zamiera.
W trakcie upałów oraz zimą, gdy powietrze jest przesuszone, szeflerę dobrze jest choć raz w tygodniu zraszać wodną mgiełką z odstanej, miękkiej wody. Dobrze również robią jej letnie prysznice, pamiętać tylko należy o zasłonięciu doniczki. Jeśli nie ma takiej możliwości, choć raz w miesiącu powinno przecierać liście rośliny delikatną, miękką, wilgotną ściereczką.
W okresie wiosenno-letnim dobrze jest szeflerę co dwa tygodnie nawozić nawozem wieloskładnikowym przeznaczonym dla roślin zielonych lub biohumusem. Brak wystarczająco żyznego podłoża objawia się bladością liści.
Jeśli szeflera drzewiasta ma się mocniej rozgałęzić i zagęścić, wiosną lub latem trzeba przyciąć wierzchołki głównych pędów. Przy okazji możemy rozmnożyć roślinę, przycinając jeden lub dwa pędy nieco silniej. Zanurzamy je w ukorzeniaczu i wkładamy do nowej doniczki wypełnionej żyznym, lekkim i wilgotnym podłożem. Całość dobrze jest osłonić folią lub szklanym naczyniem na około 4-6 tygodni, po tym czasie sadzonka wierzchołkowa będzie już ukorzeniona.
