Nasze ogrody zamieszkiwać może, albo tylko je odwiedzać i żywić się ogrodowymi roślinami, kilka gatunków gryzoni. Niekiedy niestety wyrządzają w nich duże szkody, dlatego też są uważane za szkodniki.
Gryzonie w naszym ogrodzie
Nornik polny
To jeden z najgroźniejszych szkodników roślin uprawnych wśród gryzoni. I najliczniej występujący. Jego futerko jest żółtawoszare lub żółtawobrunatne, natomiast boki, brzuch i łapki ma koloru jasnoszarego. Ma krępe ciało i krótką głowę. Osiąga 9-11 cm długości ciała i do tego krótki, 3 cm ogonek. Nornik żyje w koloniach a jego żywot trwa w sprzyjających warunkach do 1,5 roku. Samica wydaje na świat 6-7 miotów w ciągu roku. Żerują w pobliżu gniazd (do 15 m), nie zimują a pod śniegiem budują tunele z ziemi i trawy. Chętnie zamieszkują drewniane zabudowania w ogrodach czy gospodarstwach, dzięki czemu mogą się również rozmnażać zimą. Ale żyją też na obrzeżach lasów, w szkółkach drzewek, na łąkach, polach i nieużytkach.
Nornik polny jest amatorem traw, zbóż, warzyw (najczęściej buraków i marchwi). Zjada chętnie rośliny bulwiaste i cebulowe. Jesienią i zimą zjada ziarna zbóż, pędy, nasiona chwastów, liście i korzenie różnych roślin, które gromadzi wcześniej w spiżarniach. Często zimą niszczy młode drzewka, wygryzając pod śniegiem ich korę, przez co te chorują i się łamią.
Mysz polna
Jest gryzoniem o szarym lub żółtordzwym futerku z ciemną pręgą na grzbiecie i białym brzuszkiem. Mierzy około 10-12 cm plus ogon ok. 8 cm. Żyje nie dłużej niż 1,5 roku. Zamieszkuje ogrody, łąki, sady a także pola, zarośla i brzegi lasów. Kopie płytkie norki w ziemi, które składają się z części gniazdowej oraz spiżarni, w której gromadzi pokarm na zimę, którego i tak nigdy do końca nie wykorzystuje. Jej jadłospis uzależniony jest od pory roku. Wiosną i jesienią są to najczęściej nasiona a latem jagody, owoce i bezkręgowce. Nie gardzi również padliną a zdarza się jej również atakować żaby. W ciągu roku na świat przychodzą 3-4 mioty po 4 do 9, a nawet 12 młodych, które już po 2 miesiącach są gotowe do rozrodu.
Mysz zaroślowa
Jej futerko ma kolor żółtawobrunatny a brzuch jest barwy białawej. Ma charakterystyczne długie i wąskie stopy oraz duże uszy. Ciało osiąga 8-10 cm długości plus ogon około 8 cm. Długość życia myszy zaroślowej to około 1,5 roku. Zamieszkuje lasy, parki, sady i ogrody kopiąc w nich głębokie (ok. 1 m) nory z 2-3 otworami wylotowymi. Można je rozpoznać po charakterystycznych kopczykach z piasku. Wystraszona skacze na tylnych łapkach nawet na odległość 80 cm. Samica rodzi 3-4 razy w roku po 2-8 młodych, które po 8 tygodniach są znów gotowe do rozrodu. Żywi się przede wszystkim nasionami traw, zbóż, ziół i drzew. Zjada pąki i pędy roślin. Lubi owoce i grzyby. Nie gardzi owadami, pająkami a także ślimakami.
Mysz zaroślowa jest Polsce pod częściową ochroną od roku 2011.
Karczownik ziemnowodny
Karczownik ziemnowodny ma jasnobrązowe, ciemnobrązowe lub prawie czarne futerko z prawie białym brzuchem. Osiąga 13-25 cm długości, do tego ogon 6-15 cm (prawie nieowłosiony). Ma małe oczka i uszka. Nie żyje dłużej niż 2 lata a aktywny jest głownie nocą. Nie zapada w zimowy sen. Samica rodzi 2-5 razy w roku po 3-9 młodych. Buduje najczęściej systemy rozbudowanych korytarzy, wśród których znajduje się gniazdo i 1-2 spiżarnie. Najchętniej blisko wody, tak by jeden z korytarzy prowadził wprost do niej. Jeśli zbiornika nie ma w pobliżu, większość życia spędza pod ziemią.
Karczownik ziemnowodny jest wszystkożercą. Uważany jest za szkodnika pól uprawnych i sadów. Na pokarm roślinny składają się podziemne części roślin (kłącza, bulwy i cebule), podgryza korzenie zarówno drzew owocowych jak i leśnych. Jeśli nawet nie zje korzeni, to niszczy je budując między nimi korytarze. Zimą potrafi poprzegryzać nawet grube korzenie. Żywi się również małymi kręgowcami, owadami, mięczakami, ale też małymi rybkami.
W Polsce karczownik objęty jest częściową ochroną gatunkową.
