Rzodkiewka, jako jedna z nowalijek, zwiastuje rozpoczęcie nowego sezonu, obfitującego w świeże warzywa i owoce. Jest doskonałym źródłem błonnika oraz dużej ilości witamin. Rzodkiewka sprawdzi się świetnie jako odżywczy, chrupiący zamiennik niezdrowych przekąsek oraz jako dodatek do różnego rodzaju dań, np. sałatek.
Uprawa rzodkiewki w ostatnich latach niezwykle zyskała na popularności, dzięki czemu powstało wiele odmian, różniących się od siebie kształtem, kolorem, zabarwieniem oraz smakiem miąższu. Najczęściej spotykane kolory rzodkiewki to czerwono-biała, czerwona, biała i żółta.
Uprawa i pielęgnacja rzodkiewki
Uprawę rzodkiewki prowadzi się od wczesnej wiosny do późnej jesieni. Roślina preferuje chłodniejszy klimat. Najlepiej rośnie w temperaturze 10-15ºC.
Możemy uprawiać ją na polu uprawnym, w ogródku warzywnym wśród innych roślin, a nawet w donicach, ustawionych przed domem lub na tarasie, w słonecznym i dobrze oświetlonym miejscu.
Sadzenie
Nasiona umieszczamy płytko (na głębokość nie większą, niż 1 cm) i dość rzadko (6-8 cm odstępu między kolejnymi roślinami), aby miały wystarczająco dużo miejsca dla rozwijających się bulw korzeniowych. Aby zapewnić sobie regularne zbiory przez cały sezon, możemy wysiewać ją co kilka dni.
Rzodkiewki są gotowe do zbiorów po upływie ok. 3-4 tygodni.
Stanowisko
Rzodkiewka wymaga dostępu do dużych ilości światła, jednak czas nasłonecznienia nie powinien przekraczać 15 godzin. Najlepiej rośnie w glebie przepuszczalnej i bogatej w składniki odżywcze. Przed uprawą warto zasilić glebę kompostem, gnojówką z pokrzywy lub wieloskładnikowym nawozem posiadającym mieszankę potrzebnych minerałów.
Uwaga! Azot powoduje drewnienie korzeni oraz pogarsza smak rzodkiewki, dlatego podczas nawożenia warto unikać nadmiaru tego pierwiastka.
Podlewanie
Należy przeprowadzać je regularnie jednak niezbyt obficie, aby zapewnić umiarkowaną i stałą wilgotność gleby. W zbyt suchej glebie korzeń będzie słabo rosnąć, a jego smak będzie intensywnie ostry. Z kolei przy zbyt dużej ilości wody, liście zaczną rosnąć kosztem korzeni, natomiast bulwa stanie się wodnista i może pękać.
Najpopularniejsze choroby rzodkiewki
Parch zwykły – powodują go bakterie Streptomyces scabies. Charakteryzuje się pojawianiem białych plam na zgrubieniach rośliny. Jest to choroba doglebowa, występująca najczęściej na podłożu o dużej zawartości wapnia. Aby jej zapobiegać, ważne jest utrzymanie odpowiedniego odczynu pH oraz poziomu wilgotności gleby.
Czerń krzyżowych (alternarioza kapustnych) – na skórce zgrubienia pojawiają się szare lub brązowe przebarwienia, prowadzące do występowania pęknięć. Mogą powodować one infekcje, a także ułatwiają dostęp szkodnikom. Chorobie sprzyja nadmierna wilgotność. W zapobieganiu jej występowania ważne jest odpowiednie zmianowanie upraw oraz dbanie o przepuszczalność podłoża.
Rizoktonioza rzodkiewki - bardzo groźna choroba, która może całkowicie zniszczyć plon. Zgrubienia rzodkiewek są pomarszczone i miękkie, przybierają brunatną barwę. Ten objaw może poprzedzić zgorzel przed- i powschodowa. Aby zmniejszyć ryzyko porażenia przez te chorobą nie należy rzodkiewki uprawiać po warzywach okopowych, kapustnych i korzeniowych. W przypadku pojawienia się objawów choroby należy wykonać oprysk preparatem Signum 33 WG.
Najpopularniejsze szkodniki atakujące rzodkiewkę
Śmietka kapuściana – niewielka muchówka, która składa jaja w okolicy lub bezpośrednio na roślinie. Wykluwające się z nich larwy, żerują wśród korzeni. Uszkodzone zgrubienia gniją i nie nadają się do handlu ani konsumpcji. Ważne jest regularne zwalczanie chwastów rosnących wśród rzodkiewki, ponieważ stanowią one źródło nektaru dla niepożądanych muchówek.
Pchełki – szczególnie groźne dla wschodzących rzodkiewek. Ich obecność powoduje brązowienie, a następnie zamieranie liści, spowodowane żerowaniem insektów na miękiszu rośliny. W pozbyciu się pchełek może pomóc wykonanie głębokiej orki gleby oraz regularne pozbywanie się obumarłych resztek roślin.
W zwalczaniu szkodników pomocne mogą być również preparaty dostępne w sklepach ogrodniczych, np. Karate Zeon 050 CS, który wykazując działanie powierzchniowe na roślinie, skutecznie zwalcza wszelkie szkodniki, nie tylko w uprawie warzywnej, ale również rolniczej i sadowniczej.
