Iglaki mają tę przewagę nad większością roślin liściastych, że są ozdobą ogrodu przez cały rok. Oprócz modrzewi nie zrzucają igieł jesienią, dlatego bardzo chętnie są uprawiane i rzadko można spotkać ogród, w którym nie byłoby choćby świerka, który pełniły rolę zewnętrznej, świątecznej choinki.
Wybór iglaków
Iglaki są tak bardzo zróżnicowaną grupą roślin, że zaspokoją nawet najbardziej wybredne gusta, ale również bardzo różne potrzeby. Stanowić mogą bowiem ozdobę ogrodu w donicy, mogą zdobić jako pojedyncze egzemplarze, często pełnią rolę żywopłotu osłaniającego posesję. Nie zawsze gust pokrywa się z możliwościami. Kupując iglaki pod uwagę należy brać również ilość dostępnego miejsca, jakoś i wilgotność podłoża, stopień nasłonecznienia.
Sam zakup sadzonek również wymaga szczególnej uwagi. Trzeba dokładnie każdą sprawdzić, w jakiej są kondycji, od tego bowiem zależy, czy się przyjmą, czy będą pięknie rosły i czy nie przyniesiemy do ogrodu wraz z nowym nabytkiem jakiś chorób czy szkodników. Kupione sadzonki nie mogą posiadać widocznych śladów przesuszenia. Należy sprawdzić czy w podłożu i na roślinie nie ma szkodników, czy igły są twarde i sprężyste.
Przez cały sezon możemy kupować i sadzić rośliny uprawiane i sprzedawane w doniczkach. Te z odkrytym korzeniem najlepiej jest kupować i sadzić wiosną lub jesienią.
Miejsce dla iglaków
Jeśli mamy wybór, to miejsca nasłonecznione są tymi, które wolą iglaki. Szczególnie odmiany o różnobarwnych igłach: niebieskawych, srebrnych czy żółtawych, które słońcu zawdzięczają, że intensywnie się wybarwiają. Ale i te zielone: modrzewie, świerki, jałowce czy jodły wolą rosnąć w miejscach nasłonecznionych.
Jak zawsze od zasady są jednak wyjątki. I tak np. mikrobioty syberyjskie czy cisy o igłach zielonych preferują miejsca zacienione. A niektóre importowane odmiany jak kryptomeria, cedr czy cyprys owiec nie są mrozoodporne i można je uprawiać jedynie w pojemnikach, które zimą przenieść należy do chłodnego pomieszczenia.
Gleba dla iglaków powinna mieć odczyn lekko kwaśny lub kwaśny. Są jednak odmiany tak mało wymagające i wytrzymałe jak sosny, kosodrzewiny czy jałowce, które będą rosły nawet na podłożu piaszczystym. Wilgotność gleby powinna być umiarkowana. Oczywiście gdy zapewnimy iglakom optymalne warunki będą rosły szybciej, bujniej, ich igły wybarwią się bardziej intensywnie i zwyczajnie będą piękniejsze. Ale jeśli posadzimy i zostawimy, to też większość z nich sobie poradzi.
Sadzenie iglaków
Są dwa optymalne terminy sadzenia iglaków. Bardzo wczesna wiosna, gdy tylko rozmarznie podłoże a iglaki nie wyjdą jeszcze ze stanu spoczynku oraz późna jesień, gdy powoli w ten stan już wchodzą, będąc po okresie intensywnego wzrostu. I jest jeszcze trzecia możliwość. Iglaki zakupione w doniczce, w której były cały czas uprawiane można bez problemu sadzić przez cały sezon wegetacyjny. Tu uwaga jest taka, że jeśli sadzimy je latem trzeba je w przypadku braku opadów podlewać codziennie.
Wybór miejsca dla roślin powinien być przemyślany. Można co prawda przesadzić raz już posadzone iglaki, ale nie najlepiej to znoszą, lepiej więc nie ryzykować. Wybór miejsca powinien być również perspektywiczny. Świerk, który osiągnąć może nawet 30 metrów wysokości będzie potrzebował go zdecydowanie więcej niż 30-centymetrowa miniaturka.
Jeśli sadzimy iglaki latem, wybieramy taki dzień, by niebo było zachmurzone. Nie jest dobrze wystawiać sadzonki od razu na mocno słońce.
Pierwsza czynność to dokładne przekopanie i odchwaszczenie przeznaczonego dla rośliny miejsca. Oczywiście zakładamy, że tworzymy dla drzewka lub krzewu warunki optymalne, dobrze jest zatem wymieszać podłoże z kompostem. Dołek musi być co najmniej 2 razy większy niż bryła korzeniowa i też dobrze jest zalać go najpierw wodą. Gdy woda wsiąknie wkładamy drzewko lub krzew, dopełniamy ziemią i dobrze ugniatamy pozostawiając wkoło zagłębienie. Sadzonka powinna znaleźć się na takiej samej głębokości, na jakiej była w donicy czy podłożu. Znów podlewamy i ściółkujemy, najlepiej korą sosnową.
Pielęgnacja iglaków
Podlewanie
Szczególnie młode egzemplarze wymagają podlewania. Najlepiej rano lub wieczorem i powinno być to podlanie obfite, by woda sięgnęła nawet 30 cm w głąb. Pozwoli to rzeczywiście, a nie tylko pozornie dostarczyć roślinie wodę a także zmniejszy częstotliwość podlewania. W okresach suchych nawadniania wymagają również starsze egzemplarze. Iglaki podlewamy zawsze pod korzeń. By dobrze podlać większe drzewko dobrze jest zostawić wąż z lecąca powoli wodą na jakąś godzinę.
Ważne jest by iglaki dobrze zostały nawodnione przed zimą, chyba, że jesień jest deszczowa. Są to rośliny, które w przeciwieństwie do tych liściastych, nie osiągają zupełnego stanu spoczynku i grozi im zimą susza fizjologiczna. W okresach suchych i gdy nie ma mrozu również można je zimą podlać.
Przeczytaj również... 3 najczęstsze przyczyny żółknięcia i usychania tui
Ściółkowanie
Zaraz po posadzeniu dobrze jest teren wokół rośliny wyściółkować. Minimum 5 centymetrów kory sosnowej pozwoli nie martwić się chwastami i będzie zatrzymywało na dłużej wilgoć w podłożu. Do tego kora gnijąc będzie zasilała glebę w składniki organiczne a dodatkowo zakwaszała podłoże, a takie właśnie preferują iglaki.
Nawożenie
Intensywność nawożenia zależy od zasobności podłoża, na którym rosną iglaki, ich wieku oraz od gatunku. Generalnie dobrze jest iglaki nawozić co najmniej 2 razy w trakcie sezonu wegetacyjnego. Wiosną (marzec, kwiecień) by zaspokoić zwiększone potrzeby roślin po okresie spoczynku. I dobrze jest tu zastosować nawóz wieloskładnikowy, granulowany, długodziałający. Wówczas do jesieni mamy w zasadzie spokój. Interweniujemy tylko wówczas, gdy widzimy jakieś wyraźne symptomy braku mikro- albo makroskładników.
A kolejna dawka nawozów to już jesień, by rośliny mogły dobrze wzmocnić się przed zimą. Tu stosujemy już inne nawozy, te jesienne. Nie będą one miały w swoim składzie azotu, który pobudza rośliny do rośnięcia. Ewentualnie jego ilość będzie minimalna. Za to będą bogate w fosfor i potas, które poprawią kondycję roślin, wzmocnią ją a także wspomogą system korzeniowy.
Na rynku dostępna jest cała paleta nawozów dla iglaków w różnej postaci. Są i w płynie, granulowane, w proszku. Działające szybko i te długodziałające. Ważne jest by stosować je zgodnie z wytycznymi na opakowaniu. Zarówno brak substancji odżywczych w podłożu jest dla roślin szkodliwy, jak i przenawożenie.
Jest również nawóz, który możemy mieć za darmo, a jednocześnie jest to nawóz bezcenny i przedawkować się go nie da. To kompost. Dobrze jest kilka razy w sezonie podsypać nim krzewy czy drzewka, zasili podłoże będąc jednocześnie doskonałą ściółką.
Cięcie i formowanie
Nie ma konieczności cięcia iglaków (poza tym sanitarnym), ale są to rośliny niezwykle wdzięczne w kwestii formowania. I można z nich wyczarować prawdziwe cuda.
Najlepiej i najbezpieczniej ciąć je bardzo wczesną wiosną, zanim jeszcze ruszy ich wegetacja. Jest to marzec, gdzieś do połowy kwietnia. Przede wszystkim przeprowadzamy cięcia sanitarne, usuwając pędy uszkodzone czy przemrożone zimą. Później cięcia formujące. Przycinamy sterczące gałęzie żywopłotów, pięknie je równając albo same wierzchołki żywopłotów młodych, by zaczęły się zagęszczać. Jeśli krzewy lub drzewka za bardzo się rozrosły lub straciły swój fantazyjny kształt, to również jest dobry moment na cięcia.
Kolejne cięcia przeprowadzamy latem. Jesienią już się iglaków nie przecina, pobudziłoby to je do wypuszczenia młodych pędów a te do zimy nie zdążą już zdrewnieć.
Ważne jest również by przed każdym cięciem narzędzia zostały zdezynfekowane.
