Najpopularniejszą metodą rozmnażania roślin jest odcięcie pędu od rośliny i wstawienie go do wody lub podłoża. Dochodzi wtedy do wytworzenia ulistnionego pędu, który z czasem staje się samodzielną rośliną zdolną do życia. W ten sposób można uzyskać w dość krótkim czasie dużą liczbę roślin, które już posiadają cechy rośliny matecznej. Taki sposób sprawdza się w przypadku większości gatunków ozdobnych krzewów liściastych, bylin i roślin doniczkowych. Nie wszystkie gatunki roślin poddają się jednak takiemu postępowaniu. Wtedy warto zastosować ukorzeniacz.
Czym jest ukorzeniacz?
Preparat tego typu zawiera roślinne hormony syntetyczne - auksyny, które inicjują tworzenie się korzeni. Najczęściej stosowany jest kwas indolilooctowy, kwas naftylooctowy, kwas indolilomasłowy. Często zawierają także środek grzybobójczy, który chroni przed wieloma chorobami odglebowymi, szkodliwymi dla młodych sadzonek. Każdy ukorzeniacz posiada dodatek kaptanu, który działa grzybobójczo i dodatkowo stymuluje wzrost korzeni. Mile widziany jest dodatek witamin i minerałów.
Umiejętne zastosowanie ukorzeniacza umożliwia zwiększenie odsetka ukorzenionych sadzonek, poprawę jakości systemu korzeniowego oraz zwiększenie wzrostu sadzonek po ukorzenieniu. Szybkie kształtowanie się systemu korzeniowego, wzrost odsetka ukorzenionych sadzonek oraz powstanie bujnych korzeniu zwiększa intensywność rozrodu roślin.
Jak wygląda ukorzeniacz?
Ukorzeniacz dostępny jest najczęściej w formie proszku, w którym zanurzyć należy podstawę sadzonki. Nadmiar proszku należy strząsnąć, po czym sadzonka umieszczana jest w ziemi. Aby całość proszku nie została usunięta podczas wsadzania sadzonki, wcześniej warto przygotować otwory w ziemi. Poprzez zwilżenie końcówek sadzonek przyczynić można się do lepszego przylegania ukorzeniacza.
Występują także ukorzeniacze w formie płynnej, do maczania końcówek rośliny przed sadzeniem.
Rodzaje ukorzeniaczy
Rodzaj ukorzeniacza powinien być dostosowany do rodzaju sadzonki - zielnej, półzdrewniałej lub zdrewniałej. Uwzględnić należy również gatunek rośliny i trudności jej korzenienia. Podstawowy podział ukorzeniaczy to:
- ukorzeniacz A, stosowany w przypadku trudno korzeniących się sadzonek zielnych oraz półzdrewniałych sadzonek krzewów i drzew; tego typu preparat dedykowany jest w szczególności takim roślinom jak hortensje, róże, różaneczniki, a także cyprysiki i jałowce
- ukorzeniacz B stosowany jest do ukorzeniania sadzonek zielnych roślin szklarniowych i doniczkowych; idealnie jego działaniu poddają się sadzonki pelargonii, bungewille, chryzantemy, dalie, goździki, peperomie, poinsecje, bluszcze, skrętniki i geranium
- ukorzeniacz AB z kolei używania jest w celu ukorzenienia sadzonek półzdrewniałych i zdrewniałych; wykorzystać można go przy sadzonkowaniu iglaków (cisów i świerków), a także berberysu, forsycji, jaśminowca, magnolii czy wierzby
Inne typy ukorzeniaczy to ukorzeniacz Z do sadzonek zielnych, ukorzeniacz PD do sadzonek półzdrewniałych oraz D - do zdrewniałych. Użycie ukorzeniacza wymaga dodatkowo zapewnienia szczepionce optymalnych warunków dla wzrostu: temperatury, wilgotności oraz cieniowania. Ukorzeniacz powinien być stosowany ostrożnie, w rękawicach ochronnych i z dala od dzieci. Pokryć nim należy jedynie cześć podziemną sadzonki, gdyż w przeciwnym razie może dojść do deformacji naziemnej części rośliny.
